«انرژیهای نو» جزو حوزههایی محسوب میشوند که در تمام کشورها با توسعه کمی و کیفی مواجه شده و از پشتیبانیهای دولت و مجلس برخوردار است. اما مدیریت بهینه انرژی در کشور نیازمند تحلیل بیشتری است.
شیوع ویروس کرونا باعث، شکوفا شدن بسیاری از ظرفیتهای داخلی کشورها، بهویژه کشورهای درحالتوسعه شد، پتانسیلهایی که بسیاری از آنها بر بستر اینترنت شکلگرفته و برخی نیز به استفاده از فناوریهای نوین خارج از فضای مجازی ایجاد شد.
نوسان قیمت نفت و سوختهای فسیلی، همزمان با آغاز شیوع کووید ۱۹، موجب شد که جهان در رویکردی جدید به سمت انرژیها نو گرایش پیدا کند، تا علاوه بر تضمین دریافت انرژی، در مسیر استفاده از انرژیهای پاک و همچنین ارزانتر گام بردارد.
در این مسیر، حتی خود کشورهای تولیدکننده «نفت و سوختهای فسیلی» نیز به جریان تولید انرژی با استفاده از تجهیزات انرژی خورشیدی پیوستند .
ایران نیز با قرار گرفتن در عرض ۲۵ تا ۴۰ درجه نیم کره شمالی و ۳۰۰ روز آفتابی، دارای موقعیت خوبی در این زمینه است .
در مقایسه با دیگر نقاط جهان، شاید تنها استرالیا و عربستان دارای چنین موقعیت مطلوبی، مشابه ایران باشند که علاوه بر برخورداری از انرژی خورشیدی، دارای مزیت انرژی بادی نیز هستند.
بادهای قوی در دشت سیستان، کریدور قوی را برای تولید انرژی و همچنین صادرات آن به خارج از کشور فراهم ساخته که میتواند فرصت بسیار مطلوبی برای توسعه صادرات انرژی و همچنین مبادلات اقتصادی فراهم سازد.
شیوع بحران کرونا، اما تغییری درروند بهرهبرداری از انرژیهای نو در کشور ایجاد نکرد، این در حالی است که پشتوانههای قانونی خوبی در این حوزه وجود دارد که متأسفانه عملیاتی نشده است.
محمد درویش کارشناس محیطزیست و منابع طبیعی، نیز در گفتوگو با خبرنگار نبض انرژی، ضمن اشاره به ظرفیتهای مطلوب ایران در حوزه انرژی بادی، خورشیدی گفت :
در برنامه پنج ساله پنجم پیشبینیشده بود که دولت ۵ هزار مگابایت برق از طریق انرژیهای نو فراهم کند که حتی ۱۰درصد از این رقم هم فراهم نشد. عیناً این برنامه منتقل شد به برنامه پنج ساله ششم و بازهم همان مشکل وجود دارد.
به گفته وی، دولت حتی اقدامات قانونی که نمایندگان مجلس برایش در نظر گرفتند، انجام نمیدهد. نمایندگان هم به آن چیزهایی که خودشان تصویب کردند درواقع باور جدی ندارند و پیگیری نمیکنند.
درویش ضمن تأکید به کمکاری دولت در این حوزه گفت: استفاده مدیریت نشده از انرژیها موجود در حوزههای مذکور، باوجود پشتیبانیهای قانونی مناسب، باعث شده تا هدر رفت انرژی بسیاری را در کشور شاهد باشیم.
بر اساس این گزارش، کارشناسان همگی بر این باور هستند که ایران با سرمایهگذاری اشتباه در ساخت برخی از سدها و پروژههای حوزه صنعت آب و برق علاوه بر هدر رفت سرمایه، باعث از بین رفتن فرصت سرمایهگذاری مؤثر در بخش انرژیهای نو خواهد شد، فرصتی که دیگر قابل بازیافت نیست.
بدیهی است، این امر مطالبهای است که همگان میتوانند در راستای حمایت از انرژیهای طبیعی کشور و امکان گام نهادن در دایره کشورهای قدرتمند در این حوزه، داشته باشند. مطالبهای که باید مدیران دولتی باوجود قوانین و مصوبات قوی در این حوزه پاسخگوی آن در حوزه اجرا باشند.